Na Ten Years After’s Alvin Lee vorige maand, is de wereld nog een Woodstock-held armer. Richie Havens, die het festival op legendarische wijze opende, is gisteren op 72-jarige leeftijd overleden aan een hartaanval.

Voordat hij op 15 augustus 1969 het Woodstock-podium betreedt, heeft Havens al enige faam verworven. Eerst in de bloeiende folkscene van Greenwich Village en later in de jaren zestig – als hij eenmaal een platencontract krijgt van Albert Grossman, de manager van Bob Dylan – bij een groter publiek.

Havens brengt in 1967 zijn eerste album op een groot label uit: Mixed Bag, zijn bekendste langspeler. Een toepasselijke titel, want de plaat combineert eigen werk (zoals het bekende Handsome Johnny) met covers van onder anderen The Beatles (Eleanor Rigby), Gordon Lightfoot (I Can’t Make It Anymore) en Bob Dylan (Just Like A Woman). Het zijn vooral de eigen versies van andermans werk en de opvallende manier van gitaarspelen die Havens doen opvallen.

Mixed Bag en de andere platen zijn in commercieel opzicht niet bijzonder succesvol, maar de zanger wordt in 1969 toch geboekt voor het Woodstock festival. Aanvankelijk is Havens niet gepland als openingsact. Op het laatste moment wordt hij toch als eerste naar voren geschoven. Hij geeft een waanzinnige show weg, waarvan vooral het geïmproviseerde Freedom wereldberoemd wordt. Deze performance is te zien in de bekroonde Woodstock-documentaire van Michael Wadleigh en staat op de bijbehorende soundtrack. Met zijn intense zang en agressieve akoestische gitaarspel zorgt de bebaarde Havens voor een van de meest gedenkwaardige optredens van het festival.

Na Havens’ knappe prestatie op Woodstock gaan de verkoopcijfers van zijn platen omhoog. Hij scoort zelfs nog een top 40-hit in Amerika met zijn versie van de Beatles-klassieker Here Comes The Sun. Het succes is echter van korte duur en Havens blijft vooral herinnerd vanwege zijn Woodstock-optreden. Wel blijft hij platen maken en in 1978 is hij te horen op het tweede soloalbum van ex-Genesis-gitarist Steve Hackett (Please Don’t Touch).

Havens speelt ook in meerdere films, waaronder het afgekraakte Hearts Of Fire (1987), waarin Bob Dylan eveneens een rol heeft. In 1992 speelt Havens tijdens een viering van Dylans dertigjarige carrière (The 30th Anniversary Concert Celebration), met een schitterende versie van Just Like A Woman. Een jaar later treedt hij op tijdens de inauguratie van Bill Clinton. Nobody Left To Crown, zijn laatste studioalbum, verschijnt in 2008.

Een bericht op de officiële Richie Havens-website meldt het volgende: “Vooral bekend vanwege zijn onderscheidende, intense en ritmische gitaarstijl en soulvolle covers van pop en rocksongs, heeft Havens meer dan veertig jaar lang getoerd en muziek opgenomen, totdat hij drie jaar geleden stopte met toeren. Behalve voor zijn muziek, zullen degenen die hem ontmoet hebben Havens herinneren als een zachtaardige en meedogende man met gevoel voor humor en een krachtige aanwezigheid.”

Op zijn eigen website reageert Stephen Stills op het overlijden van de zanger: “Vijftig jaar nadat ik Handsome Johnny voor het eerst hoorde en omver werd geblazen door de magie van Richie, zong hij hetzelfde lied toen ik hem voor het laatst zag. Het had precies dezelfde kracht en passie, en hetzelfde effect op mij als toen ik dat unieke Richie Havens-geluid voor het eerst hoorde. Dat kan niemand namaken.”

Bekijk hier onze top 10 van Woodstock-optredens.