Gov’t Mule staat vooral bekend als een sensationele liveact, maar ook een nieuwe studioplaat van de jamband is iets om naar uit te kijken. Dat geldt zeker voor Shout!, waarop niet alleen enkele grote namen worden geëerd door ‘The Mule’, maar ook een aantal beroemde gastzangers te horen is.

Hoort een band die halverwege de jaren negentig ontstond wel thuis op een site als ClassicRockMag? In het geval van Gov’t Mule natuurlijk wel, want deze jamband startte in 1994 als een zijproject van gitarist/zanger Warren Haynes en bassist Allen Woody, toen bekend van The Allman Brothers Band. Aangevuld met drummer Matt Abts groeide Gov’t Mule echter uit tot een volwaardige band, vooral gerespecteerd vanwege de epische marathonshows. Bewijs van deze podiumkunsten staat in het bijzonder op de live-dubbelaars Live… With A Little Help From Our Friends en The Deepest End.

Vooral buiten de studio knalt Gov’t Mule dus, maar het gaat te ver om te stellen dat de reguliere platen van het trio verbleken bij de live-releases. Hoewel de songs op onder meer het titelloze debuutalbum uit 1995 en opvolger Dose (1998) iets minder ‘ademen’, verdienen ook deze platen het om gehoord te worden. Zelfs na de plotselinge dood van Allen Woody in 2000 bleven Haynes en de zijnen vrij constant. Luister bijvoorbeeld naar het monsterproject The Deep End, waarop een groot aantal topbassisten even de plek van Woody innam.

Voor het eerste studioalbum sinds By A Thread (2009) pakt Gov’t Mule – inmiddels met Jorgen Carlsson op bas – flink uit met twee discs: één met de reguliere versies van de elf nieuwe songs en één waarop de band deze nummers uitvoert met een indrukwekkende lijst met gastmuzikanten. Onder anderen Elvis Costello, Dr. John, Steve Winwood, Myles Kennedy en Glenn Hughes lenen hun veelgeprezen talenten aan de veelzijdige plaat. Hoewel Warren Haynes deze songs zelf ook uitstekend kan dragen met zijn krachtige stemgeluid, vormt de tweede disc met alternatieve versies – misschien niet heel verrassend – de interessantere helft van Shout!

Grandioos is bijvoorbeeld de uitvoering van het funky Stoop So Low, volgens Haynes een ode aan Sly & The Family Stone, waarbij de direct herkenbare stem van Dr. John nog net iets beter past dan die van Haynes. Elders trekt rockveteraan Glenn Hughes (ex-Deep Purple, Black Country Communion) zijn strot op heerlijke wijze open in No Reward, schittert Ty Taylor van Vintage Trouble in een ode aan de onvolprezen band Free (Bring On The Music) en laat Myles Kennedy van o.a. Alter Bridge in Done Got Wise nog eens horen waarom hij een van de beste rockzangers van het moment is. Het warme stemgeluid van de legendarische Steve Winwood in When The World Gets Small sluit het ambitieuze project in stijl af.

Op Shout! staan ook tracks die juist net iets meer overtuigen zonder gastzanger. Grace Potter is als enige vrouw goed op dreef in ‘haar’ versie van Captured, maar op de eerste disc staat een grootse, nog net iets langere solo van Haynes. Ook Forsaken Savior, de ode van ‘The Mule’ aan de vorig jaar overleden Levon Helm van The Band (een vriend van Haynes) is hier net wat persoonlijker dan de bewerking met Dave Matthews als zanger. En in welke versie dan ook is openingstrack World Boss wat ons betreft nu al een Gov’t Mule-klassieker.

In juni dit jaar, toen Shout! nog lang niet uit was, vertelde Haynes me alvast dat fans zich konden verheugen op het meest diverse Gov’t Mule-album tot nu toe. Zoals nu blijkt, is daar niets van gelogen. De plaat is daarnaast ook een van de beste uit het oeuvre. We komen er nog op terug in ons jaarlijstje, maar nu bijna aan het einde van 2013 kunnen we al voorzichtig concluderen dat dit tiende Gov’t Mule-studioalbum – mede dankzij de sprankelende tweede disc – een van de beste rockreleases van het jaar is.